uwaga.

Otwierasz drzwi.

Widzisz mnie przyjacielu.

Otwierasz je odrobinę.

Ale tam zawsze stoję ja przyjacielu.

Zamykasz je łagodnie i ochronnie.

Otwieram dla siebie te drzwi.

Bardziej niż dla Ciebie. 

Budzę się kilka nocy pod rząd z Tobą przyjacielu.

Potem znikam na długo ale nigdy nie na zawsze.

Oczywiście Ty nigdy tego nie wiesz.

Zamykasz te drzwi przy okazji raniąc sobie palec.

Oczywiście ja tego nie wiem.

Domyślam się trochę.

Potykam się kilka razy o te pamięć.

Bo troszkę Cie kocham przyjacielu.

Siebie najbardziej, ale co z tego.

Tobie też się należy przyjacielu.

Bardzo, bardzo.

Chociaż już staram się tego nie robić.

Bo to głupie trochę.