patosfery: 2012

poniedziałek, 12 listopada 2012

JAZZPOSPOLITA.COM

JUŻ JEST. NOWA STRONA JAZZPOSPOLITEJ.

projekt / zdjęcia / video / identyfikacja wizualna / PATRYCJA PŁANIK.

PŁYTA CD niebawem w sklepach z piękną okładką mojego projektu.

POLECAM.

http://jazzpospolita.com/

DAISUKE YOSHIMOTO /

Jedno z bardziej inspirujących i wyjątkowych spotkań tego festiwalu. Zdjęcia / realizacja / montaż / PATRYCJA PŁANIK

sobota, 29 września 2012

DUDA \/ BOREK

ulubione pianistki! ogromny talent i wielkie serca :)
WIDEO POWSTAŁO PODCZAS PRÓB DO WSPÓLNEGO PROJEKTU JOANNY DUDY I KATARZYNY BOREK!

Już jest oficjalna końcowa wersja filmu! Udało się wszystko pięknie wyrenderować i nagrać na DVD! Radość i duma! PREMIERA FILMU 18 X 2012 PODCZAS MAAT FESTIWALU W LUBLINIE. Całe 42 minuty czekają by ujrzeć światło dzienne. Trailer powyżej :)

Reżyseria: TOMASZ BAZAN i PATRYCJA PŁANIK - zdjęcia: MONIKA KOTECKA - montaż: PATRYCJA PŁANIK - obsada: JACEK PONIEDZIAŁEK, TOMASZ BAZAN, MONIKA KOTECKA, SZCZEPAN ORŁOWSKI - produkcja: ProScen Norway, EEA Grants, Grzegorz Reske, Teatr Maat Projekt

Film dokumentalny ukazujący proces pracy nad spektaklem ORLANDO. W dokumencie ukazane są rozważania artystów w plenerach Norwegii i kolejnych popołudni w Bergen - odsłaniają żywy proces powstającej koncepcji spektaklu oraz spotkania z tworczością Virginii Woolf - próby zmierzenia się z jej osobowością i literaturą. Pięć deszczowych dni pośród fiordów Norwegii i symboliczna wyprawa do środka istoty Orlanda mierzona w zapisach rozmów, wspólnych podróży i obecności czterech osób realnych oraz bytów Woolf i Orlanda.

„ORLANDO” - Niezwykła biografia fikcyjnej postaci, która na początku powieści jest szesnastoletnim arystokratycznym młodzieńcem z czasów elżbietańskich, a na końcu - w roku 1928 – trzydziestosześcioletnią poetką. Jego przemiana z mężczyzny w kobietę dokonuje się z dnia na dzień i nie ma wpływu na poczucie tożsamości: zachowuje pamięć o swojej przeszłości i nadal pozostaje tą samą osobą. Przez ponad 300 lat pisze wciąż ten sam poemat, za który w końcu dostaje nagrodę literacką. „Orlando” traktuje o dwoistości ludzkiej natury, o androgynizmie i biseksualności oraz kulturowych uwarunkowaniach i społecznych rolach przypisywanych i narzucanych obu płciom. Ma bez wątpienia wydźwięk feministyczny, ale jest nie tylko powieścią „genderową” – staje się traktatem o próbie uzyskania wolności.

wtorek, 21 sierpnia 2012

BAŁTYK. ORLANDO.

ORLANDO TRAILER

ORLANDO

'ORLANDO' - Niezwykła biografia fikcyjnej postaci, która na początku powieści jest szesnastoletnim arystokratycznym młodzieńcem z czasów elżbietańskich, a na końcu - w roku 1928 - trzydziestosześcioletnią poetką. Jego przemiana z mężczyzny w kobietę dokonuje się z dnia na dzień i nie ma wpływu na poczucie tożsamości: zachowuje pamięć o swojej przeszłości i nadal pozostaje tą samą osobą. Przez ponad 300 lat pisze wciąż ten sam poemat, za który w końcu dostaje nagrodę literacką. 'Orlando' traktuje o dwoistości ludzkiej natury, o androgynizmie i biseksualności oraz kulturowych uwarunkowaniach i społecznych rolach przypisywanych i narzucanych obu płciom. Ma bez wątpienia wydźwięk feministyczny, ale jest nie tylko powieścią 'genderową' - staje się traktatem o próbie uzyskania wolności. Dramat napisany przez Szczepana Orłowskiego jest pewnego rodzaju dyskursem z książką Woolf, gdzie zjawia sie Orlando w trzech osobach - człowiek egocentryczny, szukajacy przemiany i próbujący uwolnienia się od ego '(...) jaki czuję smak? Smak ziół. Słyszę pasterskie dzwonki. Widzę góry. Turcja? Indie? Persja?' ORLANDO Virginia Woolf / '1: w moim śnie spotykam ciebie; 2: w moim śnie też spotykam siebie; 1: a mnie; 2: ciebie nie;' O Szczepan Orłowski

Rekluz, rekluza – zakonnik lub zakonnica zobowiązujący się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnikami. Skrajnym rodzajem rekluzji było zamurowanie w celi aż do śmierci. W monastycyzmie prawosławnym analogiczna forma umartwienia się nosi nazwę zatworniczestwa (dosłownie 'zabarykadować się'

ORLANDO na podstawie dramatu 'O' Szczepana Orłowskiego oraz 'ORLANDO' Virginii Woolf - reżyseria i choreografia: TOMASZ BAZAN, dramaturgia: SZCZEPAN ORŁOWSKI, scenografia: MAŁGORZATA SZCZĘŚNIAK muzyka: JUSTYNA WASILEWSKA, kostiumy, grafika, video: PATRYCJA PŁANIK, współpraca: MONIKA KOTECKA, realizacja spektaklu: MACIEJ POŁYNKO, wykonanie scenografii, współpraca: NORDYK, obsada: JACEK PONIEDZIAŁEK, TOMASZ BAZAN, NATALIA KALITA, PIOTR TROJAN, produkcja: TEATR MAAT PROJEKT, CENTRUM KULTURY W LUBLINIE, TEATR DRAMATYCZNY m.st.Warszawa im. G.Holoubka, WYŻSZA SZKOŁA PSYCHOLOGII SPOŁECZNEJ Warszawa, EEA GRANTS, PROSCEN NORWAY

środa, 8 sierpnia 2012

elizabeth and the tree

through skaryszewski park in the middle of the of the night we caught some light :)

środa, 27 czerwca 2012

STATION DE CORPS reżyseria, choreografia, taniec: TOMASZ BAZAN z udziałem PATRYCJI PŁANIK i PAWŁA KORBUSA video: PAWEŁ KORBUS i MACIEJ POŁYNKO muzyka: JOANNA DUDA kostiumy: PATRYCJA PŁANIK realizacja spektaklu: MACIEJ POŁYNKO konsultacje choreograficzne: TANIA ANDROWSKA współpraca: KAROLINA WESOŁOWSKA produkcja: TEATR MAAT PROJEKT CK Lublin, OLIVER RICCO FOUNDATION oraz ART STATIONS FOUNDATION STARY BROWAR

"chciałbym wiedzieć gdzie to jest (...) możecie pojechać tam razem, pózniej mi opowiecie (...) klucz jest w mojej torebce (...) jestem gotowa (...)"  ZOO P. Greeneway Tańczę tutaj dla Ciebie. To moja stacja. Jestem pewien, że istnieje taka możliwość spotkania się na tej stacji. Na tej stacji jest tylko jedna zasada: musisz udowodnić że tańczysz dla mnie - zrobisz wszystko aby mnie przekonać - nawet gdybyś musiał potraktować swoje ciało jako pojemnik niebacząc na jego zniszczenie. Jeśli to się stanie - wtedy spotkamy się i zawrzemy umowę - ja zatańczę dla Ciebie. Gdyby jednak Ci się nie udało będziemy musieli się rozstać - wtedy ja zabieram to co dałeś na zawsze. Próby kontaktu z drugim człowiekiem. Próba uchwycenia zmian które zachodzą w nas w wyniku tego. Czy ciało jest tylko pojemnikiem? Czy moje ciało należy do mnie, czy ja należę do mojego ciała? Nierozstrzygalność tych pytań powoduje pozostawanie w ciągłym wewnętrznym procesie ruchu wobec samego siebie. Obserwuję próby przekroczenia tych granic /

czwartek, 31 maja 2012

STATION DE CORPS reżyseria, choreografia, taniec: TOMASZ BAZAN video: PATRYCJA PŁANIK muzyka: JOANNA DUDA konsultacje choreograficzne: TANIA ANDROWSKA współpraca KAROLINA WESOŁOWSKA produkcja: TEATR MAAT PROJEKT CK Lublin, OLIVER RICCO FOUNDATION oraz ART STATIONS FOUNDATION STARY BROWAR POZNAŃ

"chciałbym wiedzieć gdzie to jest (...) możecie pojechać tam razem, pózniej mi opowiecie (...) klucz jest w mojej torebce (...) jestem gotowa (...)" ZOO P. Greeneway

Tańczę tutaj dla Ciebie. To moja stacja. Jestem pewien, że istnieje taka możliwość spotkania się na tej stacji. Na tej stacji jest tylko jedna zasada: musisz udowodnić że tańczysz dla mnie - zrobisz wszystko aby mnie przekonać - nawet gdybyś musiał potraktować swoje ciało jako pojemnik niebacząc na jego zniszczenie. Jeśli to się stanie - wtedy spotkamy się i zawrzemy umowę - ja zatańczę dla Ciebie. Gdyby jednak Ci się nie udało będziemy musieli się rozstać - wtedy ja zabieram to co dałeś na zawsze.

Próby kontaktu z drugim człowiekiem. Próba uchwycenia zmian które zachodzą w nas w wyniku tego. Czy ciało jest tylko pojemnikiem? Czy moje ciało należy do mnie, czy ja należę do mojego ciała? Nierozstrzygalność tych pytań powoduje pozostawanie w ciągłym wewnętrznym procesie ruchu wobec samego siebie. Obserwuję próby przekroczenia tych granic.

dance for Renate Jett